همانطور که می دانید در ایران قدیم، زبان به شکل فارسی امروزی نبوده است. پیش از زبان های فارسی، گیلگی، لری، مازنی، کردی و . امروزی زبان های باستانی در ایران رایج بوده که در ادامه به معرفی این زبان ها می پردازیم.

ابتدا زبان های باستانی دنیا را می بینیم:

    ◄ پالی
    ◄ زبان اتروسکی
    ◄ زبان اکدی
    ◄ زبان بومیان اسپانیا
    ◄ زبان پارسی باستان
    ◄ زبان ژاپنی باستان‏
    ◄ زبان سومری
    ◄ زبان عبری
    ◄ زبان عیلامی
    ◄ زبان فنیقی‏
    ◄ زبان گلی
    ◄ زبان لاتین
    ◄ زبان هیتی
    ◄ زبان یونانی باستان‏
    ◄ زبان‌های کنعانی‏
    ◄ زبان‌های مرده ایتالیا‏
    ◄ زبان‌های مصر باستان
    ◄ زبان‌های هورواورارتویی
    ◄ زبان سانسکریت
    ◄زبان فارسی میانه

زبان های ایرانیان قدیم

زبان‌های ایرانی یکی از شاخه‌های زبان‌های هندوایرانی از خانواده بزرگ زبان‌های هندواروپایی را تشکیل می‌دهد. منظور از اصطلاح زبان‌های ایرانی یا زبان‌های ایرانی‌تبار، گروهی از زبان‌ها است که همگی ریشه در یک زبان باستانی به نام زبان نیا-ایرانی داشته‌اند و به معنی زبان‌های مرتبط با واحد ی کشور امروزی ایران نیست.

زبان‌های ایرانی یک ریشه مشترک باستانی دارد و به گویش‌های مختلف و هر گویش به لهجه‌های مختلف استعمال می‌شود. بعضی از گویش‌های زبان ایرانی به خاطر تفاوتهای ظاهری در نحوه استفاده از عبارات و ترکیب‌ها، امروزه خود به عنوان یک زبان نام برده می‌شوند.

مهمترین زبان‌ها و گویش‌های ایرانی امروزی عبارتند از: فارسی (پارسی، دری، یا تاجیکی)، مازنی، کردی، پشتو، بلوچی، لری، لکی، زازاکی، گیلکی، تالشی، تاتی، گویش تونی، آسی و سمنانی

هم چنین زبان پهلوی (فارسی میانه) از زبان های باستانی ایرانیان است. زبان های زیر نیز از زبان های قدیمی ایرانیان است که زبان امروزی ما تغییر یافته این زبان هاست:

زبان آرامی

زبان دیلمی

زبان اوستایی

برگرفته از fa.wikipedia.org و وب سایت NameFarsi.com