ن ایرانی که بهتر است بگوییم بانو و کدبانوی ایرانی که چراغ خانه است از گذشته در ایران مایه افتخار ایرانیان بوده اند. بانوانی چون آرتمیس، کاساندان، آناهیتا، ماندانا و . ن تاریخساز ایرانی بوده اند.
کاساندان، کاسادان یا کَساندان، نام همسر رسمی و محبوب کوروش بزرگ از تبار هخامنشیان بود. از پدرش به نام فرناسپ و برادرش به نام اوتانا یاد شدهاست.
آناهیتا، نام یکی از الهه های آریائی و دختر اهورامزدا و اسپندارمذ است که ایزدی زیبا، بلندبالا و دلیر با بازوان سپید توصیف شده است. آناهیتا فرشته موکل بر آب (الهه آب)، باران، فراوانی، برکت، باروری، شویی، عشق، مادری، زایش، پیروزی و ستاره ناهید (سیاره زهره یا ونوس) است.
ماندانا، اسم دختر با م، دختر آستیاگ (استیاک) اخرین پادشاه ماد بود که سپس به همسری کمبوجیه یکم درآمد. کمبوجیه از خانوادهای پارسی (که فرمانبردار مادها بودند) و شخصی ملایم و آرام بود. از این ازدواج فرزندی پا به گیتی گذاشت که او را کوروش نام نهادند.
آتنا اسم دختر با آ، دراسطورههای یونان الههٔ نگهبان شهر آتن (پایتخت یونان) بود و نام آتن را به افتخار او این چنین نامیدند. او الههٔ عقل و خرد، استراتژی جنگ، زیبایی، ادبیات، کشاورزی، شهر نشینی و صنایع دستی در یونان باستان محسوب می شد. آتنا دختر زئوس و متیس بود.
آرتمیس چهره ای شگفت انگیز در تاریخ ایران باستان است. او نخستین بانویی است که در سمت فرماندهی نیرومند ترین نیروی دریایی جهان، عضو شورای عالی دفاعی و وزارت جنگ و وزارت دفاع هخامنشیان و همچنین فرماندهی سپاه غربی ایران مستقر در کاریه (کاریا) انجام وظیفه میکرد. در سال ۴۸۴ پیش از میلاد هنگامی که فرمان بسیج دریایی برای شرکت در جنگ با یونان از سوی خشایارشاه صادر شد، آرتمیس یکی از فرمانروایان سرزمین کاریه (یکی از بخشهای سوریه کنونی) با ۵ فروند کشتی جنگی که خود فرماندهی آنها را در دست داشت به نیروی دریایی ایران (گارد جاویدان) پیوست.
دیانا (دایانا) اسم دختر با د، در نزد رومیان قدیم الهۀ ماه و جنگلها و حامی ن در هنگام زاییدن است. او را بهصورت زنی که لباس صیادان در تن و کمان و جعبۀ تیری در دست داشت مجسم میساختند.
توضیحات بیشتر: اسم ن تاریخ ایران
ایرانیان باستان برای هر روز هفته نام خاصی داشتند که این نام ها را از ستارگان می گرفتند
شید به معنی خورشید است و:
وبلاگ ایران ایران
مثلا:
مهرشید (یکشنبه)
روز دوم از هفته مهرشید است که مهر آن به چم (معنی) دوستی و مهربانی در پهلوی میتراست
مهر برگرفته شده از آئین هفت هزار ساله میترایی است
مهر همچنین ایزد عهد و پیمان است و در اوستا آمده است که هیچ چیز بر ایزد مهر پوشیده نخواهد بود
نامگذاری این روز به مهرشید حکایت از تعهدی است که بین مردمان باید برقرار باشد زیرا در ایران باستان پیمان شکنی و دروغ بزرگترین گناهان به حساب می آمده است
شید نیز به چم (معنی) روشنایی و نور می باشد.
مهرشید :
Sunday = Sun + day
Sun = مهر ، خور (خورشید)
نام روزهای هفته: ویکیپدیا
همانطور که می دانید در ایران قدیم، زبان به شکل فارسی امروزی نبوده است. پیش از زبان های فارسی، گیلگی، لری، مازنی، کردی و . امروزی زبان های باستانی در ایران رایج بوده که در ادامه به معرفی این زبان ها می پردازیم.
◄ پالی
◄ زبان اتروسکی
◄ زبان اکدی
◄ زبان بومیان اسپانیا
◄ زبان پارسی باستان
◄ زبان ژاپنی باستان
◄ زبان سومری
◄ زبان عبری
◄ زبان عیلامی
◄ زبان فنیقی
◄ زبان گلی
◄ زبان لاتین
◄ زبان هیتی
◄ زبان یونانی باستان
◄ زبانهای کنعانی
◄ زبانهای مرده ایتالیا
◄ زبانهای مصر باستان
◄ زبانهای هورواورارتویی
◄ زبان سانسکریت
◄زبان فارسی میانه
زبانهای ایرانی یکی از شاخههای زبانهای هندوایرانی از خانواده بزرگ زبانهای هندواروپایی را تشکیل میدهد. منظور از اصطلاح زبانهای ایرانی یا زبانهای ایرانیتبار، گروهی از زبانها است که همگی ریشه در یک زبان باستانی به نام زبان نیا-ایرانی داشتهاند و به معنی زبانهای مرتبط با واحد ی کشور امروزی ایران نیست.
زبانهای ایرانی یک ریشه مشترک باستانی دارد و به گویشهای مختلف و هر گویش به لهجههای مختلف استعمال میشود. بعضی از گویشهای زبان ایرانی به خاطر تفاوتهای ظاهری در نحوه استفاده از عبارات و ترکیبها، امروزه خود به عنوان یک زبان نام برده میشوند.
مهمترین زبانها و گویشهای ایرانی امروزی عبارتند از: فارسی (پارسی، دری، یا تاجیکی)، مازنی، کردی، پشتو، بلوچی، لری، لکی، زازاکی، گیلکی، تالشی، تاتی، گویش تونی، آسی و سمنانی
هم چنین زبان پهلوی (فارسی میانه) از زبان های باستانی ایرانیان است. زبان های زیر نیز از زبان های قدیمی ایرانیان است که زبان امروزی ما تغییر یافته این زبان هاست:
امروزه شاهدیم که در ایران امروزی زبان ها و گویش ها و لهجه های مختلفی وجود دارد. علاوه بر فارسی که زبان معیار ایرانیان است، زبان های کردی، آذری، گیلکی، مازنی، بلوچی و . در ایران مورد استفاده قرار می گیرد و خود فارسی در تهران، اصفهان، یزد و شیراز لهجه های مختلفی دارد. زبانهای ایرانی بیشتر در کشورها و مناطق ایران، افغانستان، تاجیکستان، باختر پاکستان، کردستان ترکیه، کردستان عراق، و بخشهایی از آسیای میانه و قفقاز روایی دارد.
اما در گذشته در ایران چه زبان هایی بوده؟
در گذشته زبان های آرامی، اوستایی، سنسکریت اردو و بعدها پهلوی و . در ایران رواج داشته است. از زبانهای ایرانی باستان چهار زبان آن شناخته شدهاست: مادی، سکایی، اوستایی و پارسی باستان.
زبانهای ایرانی به سه دسته تقسیم میشوند:
زبانهای ایرانی نو به دو دسته بخش میشوند:
زبانهای ایرانی نو با این که اساساً در ایران، افغانستان و تاجیکستان متمرکز شدهاند اما حقیقتاً گستره جغرافیایی بسیار وسیع تری را در بر میگیرند شامل مناطقی در قفقاز، آسیای میانه، ترکستان چین، پامیر، ترکیه، سوریه، عراق و شبه قاره هند.
در تصویر زیر می توانید مرزهای ایران و مناطق حکومتی ایران را در سلسله حکومت های مختلف در ایران مشاهده نمایید:
همانطور که می بینید قلمرو حکومت ایرانیان در طی تاریخ تغییرات زیادی کرده است و بیشترین مساحت منطقه حکومتی ایران در زمان سلسله هخامنشسان بوده است و بعد از آن سلسله ساسانیان و سلجوقیان بزرگترین مرز جغرافیای حکومت ایران را داشته اند.
درباره این سایت